De term "nationale infrastructuur" die de NCDD in haar missie heeft staan, zorgt nog wel eens voor misverstanden. Want wat stellen we ons daarbij voor? Een nationaal digitaal depot? Een landelijke overkoepelende digitale duurzaamheids politie? Een instituut dat landelijke normen dicteert? En wat betekent "nationaal" in dit verband? Dat de faciliteiten stoppen bij onze landsgrenzen? Dat er voor regionale organisaties geen plaats is?
Laat ik voorop stellen dat het laatste woord over hoe die infrastructuur eruit moet zien nog lang niet is gesproken. De Nationale Verkenning Digitale Duurzaamheid zal veel betrokkenen in het land nog vragen wat hun wensen zijn. Maar een aantal contouren worden nu al zichtbaar:
- Een nationale infrastructuur zal hoogstwaarschijnlijk niet de vorm krijgen van één landelijke organisatie. We denken eerder in termen van netwerken van bestaande organisaties die onderling afspraken maken over wie wat bewaart en hoe, en die waar mogelijk kennis en faciliteiten delen.
- Een nationale infrastructuur, zeker op het gebied van digitale data, heeft anno 2008 altijd internationale uitlopers. Vooral in de beta-wetenschappen wordt op grote schaal internationaal data opgeslagen en gedeeld. Toch blijkt structurele financiering vaak nog een kwestie van nationale overheden. Iedere netwerk-infrastructuur zal daarom zowel nationale als internationale elementen bevatten.
- De NCDD kijkt naar de hele publieke sector, niet alleen naar nationale instellingen. De NCDD streeft naar een digitaal duurzaam vangnet voor alle informatie uit de publieke sector die bewaard moet worden: lokaal, regionaal, nationaal. Grote instellingen zullen vaak hun eigen digitale data beheren; kleinere instellingen zullen gaan samenwerken of hun data onderbrengen bij grotere datacentra. Dat moet allemaal nog goed georganiseerd worden.
Al met al denken we voorlopig aan een samenhangend stelsel van opslagplaatsen en samenwerkingsafspraken die - en dat is vaak nog het moeilijkst - voor de langetermijnopslag van data structureel, duurzaam worden gefinancierd. Dus geen houtje-touwtje-werk zoals ik onlangs in Engeland fotografeerde (foto boven).
