En de voorzitter sprak de historische woorden: 'Ik weet dat er twee bloggers in de zaal zitten; ik wil hen verzoeken het nieuws van vandaag nog even voor zich te houden totdat wij het persbericht versturen, dat zal ongeveer over een week zijn.'
WAT? CENSUUR? EMBARGO?
U raadt het al, een van die bloggers was uw vliegende reporter, wier vingers reeds jeukten om het mooie nieuws van vandaag wereldkundig te maken. Gelardeerd met veel complimenten voor de organisatie achter het initiatief. Vol onbegrip keek ik de voorzitter aan. Jullie zijn toch altijd voor openbare toegang tot alles wat met publiek geld is gefinancierd? Hoezo innovatief? Web 2.0 is al weer ouderwets!
De andere blogger in het publiek haalde intussen nuchter haar schouders op. 'Ach', zei ze, 'ik heb het nieuws al op 19 maart getwitterd.'
En ineens moest ik wel meevoelen met de voorzitter. Bloggers en twitteraars zijn niet te vertrouwen. Ze brengen nieuws dat over 2 maanden (misschien) gaat gebeuren. Wie zou dat willen ruilen voor heuse persberichten waarvan iedere letter door álle betrokkenen is goedgekeurd? :-) :-) :-)
