De discussie is zo oud als bibliotheken en archieven zelf: (in de zwart-wit-versie) laten we onze collecties gebruiken met het risico dat boeken of archiefstukken kapotgaan, of zorgen we ervoor dat ze perfect worden bewaard met als nadeel dat niemand er dan bij kan?
Ik hoopte dat we die discussie in het digitale tijdperk hadden opgelost omdat van digitale objecten altijd kopieën gemaakt kunnen worden, maar gisteren bleek mij tijdens een symposium van het nationale conserveringsprogramma Metamorfoze dat de kwestie nog steeds leeft. Marianne Peereboom van het Van Gogh-museum beschreef hoe de collectie brieven van Van Gogh in het kader van Metamorfoze momenteel wordt gedigitaliseerd. Het programma Metamorfoze heeft tot doel om ons papieren erfgoed 'voor de eeuwigheid' te bewaren, en daarom stelt het project hoge eisen aan de kwaliteit van de scans (zie de Richtlijnen). Die eisen, zo vertelde Marianne, zijn soms lastig te combineren met frequent gebruik. Toen Metamorfozes kwaliteitsmanager Hans van Dormolen gisteren iets vertelde over de nieuwe richtlijnen voor preservation imaging, kreeg ik een voorzichtige indruk van de verschillen. Blijkbaar is de controverse tussen bewaren en gebruiken dus ook in het digitale tijdperk nog niet zomaar van de baan.
Toch weten we allemaal dat bewaren geen nut heeft als we de informatie niet ook kunnen gebruiken. Ergens moet een compromis te vinden zijn. Zeker nu ook een belangrijk programma als Metamorfoze eind vorig jaar gekozen heeft voor digitalisering in plaats van microverfilming.
(foto: brief van Van Gogh, bron Van Gogh Museum).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten