Eergisteren presenteerden de branchevereniging van archivarissen BRAIN en de vereniging van beroepsbeoefenaren KVAN een gezamenlijke visie onder de titel 'Archiveren = vooruitzien'. Het is een wervend geschreven document geworden waarin de gezamenlijke archivarissen zich achter een aantal ambitieuze plannen scharen:
- voldoende e-depotcapaciteit voor de overheid in 2015;
- stapsgewijze modernisering van de Archiefwet;
- het bij één bewindspersoon leggen van de verantwoordelijkheid voor de informatiehuishouding van de overheid (nu is die verdeeld tussen Binnenlandse Zaken vóór overdracht aan de archieven en OCW daarna);
- het verkorten van de termijn waarop archieven moeten worden overgedragen (momenteel maximaal 20 jaar).
Je ziet in dit document duidelijk dat de archiefwereld een slag aan het maken is in het digitale tijdperk: men spreekt van één (virtuele) Archiefcollectie Nederland. Niet dat die als zodanig online zal komen, dat acht men nog een brug te ver, maar men wil wel denken en organiseren vanuit het grote geheel in plaats van ieder vanuit zijn eigen winkeltje. En het publiek is in beeld: 'De archiefonderzoeker heeft geen boodschap aan de soms ondoorgrondelijke redenen waarom een bestand bij instelling X berust en niet bij Y.' Misschien wil ik te veel te snel, maar ik denk dan meteen: waarom zou een onderzoeker een archiefonderzoeker zijn? Heeft een onderzoeker er wel boodschap aan dat fotocollectie A bij het archief te vinden is, en fotocollectie B bij de bibliotheek? Maar misschien is dat in dit stadium zeurpieten.
In het hoofdstuk over digitale duurzaamheid signaleert het stuk een algemeen gebrek aan 'aandacht en prioriteit' bij de producenten van informatie (in de Archiefwet worden die veelzeggend archiefvormers genoemd). 'Het is vooral de archiefbranche, die het langetermijnbelang van archieven als core business heeft, die [het probleem van digitale duurzaamheid] het zwaarst voelt wegen en die veel zal moeten investeren in de oplossing ervan.'
Voor archieven is langetermijnbelang ook hun kortermijnbelang; voor de producenten ligt dat vaak anders. Meer daarover in komende blogs naar aanleiding van de Interimrapportage Nationale Verkenning (die binnenkort verschijnt!).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten