Hoezo, digitaal kwetsbaar?

Ik heb het weer eens aan den lijve ondervonden: eerst crashte mijn PC thuis - fatal blue screen. De eerste vraag van de inderhaast gebelde PC-dokter was natuurlijk: Mevrouw, hebt u een recente backup? Eh eh, nou, ik e-mail belangrijke stukken (zoals het rapport van de Nationale Verkenning) 's avonds naar mijn werk, meneer ...

En toen viel het netwerk van de KB uit. De uitval dit weekend was gepland (groot onderhoud), maar die van maandag en vanochtend niet. Vier dagen zonder e-mail, in de hectische periode van de afronding van het rapport van de Verkennning: het is een vreemde gewaarwording. Op de gangen van de KB heerst een soort giecheligheid (we zijn naar school gekomen maar de meester is ziek).

Wat erger is: ik vlieg vandaag naar de LIBER conferentie in Toulouse en ik heb mijn e-tickets en hotelinformatie ook altijd in mijn mailbox zitten, om de dag voor de reis uit te printen ... Over afhankelijkheid gesproken!

Maar het rapport nadert zijn voltooiing, dat wil zeggen: de interim-rapportage, of het schietstuk zoals ik het ook wel noem, een vehikel om de discussies in goede banen te leiden en bestuurders in staat te stellen keuzes te maken, dit niet, dat wel, een soort smeerolie in het besluitvormingsproces. Al te veel ego moet je er als schrijver niet in stoppen, want de fraaiste passages, het meest transparante proza moet soms sneuvelen in dienst van het politieke geven en nemen. Want alleen van wat echt uitgevoerd wordt kan digitale kwetsbaarheid weer een beetje kleiner worden.