Ergens in London loopt een dief rond met een aktetas vol wijsheden over de 'significant properties' (essentiële eigenschappen) van digitale objecten - of zou het water van de Thames mijn vulpeninkt al hebben uitgewist? Wat me in elk geval is bijgebleven van de door de Engelse collega's van de Digital Preservation Coalition georganiseerde conferentie is de waarheid-als-een-koe van Andrew Wilson van de Australische nationale archieven: 'Change is inevitable'. Waar een gebedenboek uit de middeleeuwen 800 jaar lang leesbaar is gebleven, ook al is het onder slechte omstandigheden bewaard, kunnen we een Wordstarbestandje van pakweg 20 jaar geleden met de computers van vandaag al niet meer lezen.
En dát maakt digitale informatie zo totaal anders dan informatie op papier. Als we niets doen, gaat de informatie verloren. We moeten aan de bitstreams sleutelen om ze leesbaar te houden. Maar daarbij gaat ook wel eens iets mis. En de grote vraag is hoeveel er mis mag gaan voordat de informatie zijn betekenis verliest, welke 'essentiële eigenschappen' je in elk geval over moet houden. Als de layout van deze blog wordt veranderd, doet dat niets af aan de inhoud, maar als je de layout uit een tabel haalt, blijft er een onbegrijpelijke brij over.
Een deelnemer aan de conferentie suggereerde dat we er daarom maar voor moeten zorgen dat er geen bitje omvalt en alles precies bewaard blijft. Dat is een nobel streven, maar helaas ook een ontzettend duur streven. Daar gaat trouwens de volgende conferentie over die ik in London ga bijwonen: wat gaat dat allemaal kosten?
Deze trip kostte mij helaas een tas, een paspoort, autopapieren, al mijn aantekeningen en mijn favoriete vulpen. Lastig, . . . maar het bleken gelukkig geen 'essentiële eigenschappen' van me te zijn.
Van de nood een deugd maken: lente in Kensington Gardens tijdens het wachten op mijn noodpaspoort.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten