In de eerste jaren van internet werd er soms een beetje denigrerend gedaan over informatie op internet. Vluchtig, en het bewaren niet waard. Daar zijn we inmiddels wel op teruggekomen. Het UNESCO Charter on the Preservation of Cultural Heritage bestempelt websites als waardevol erfgoed, en hoewel de Archiefwetgeving in de uitwerking wat achterloopt, zijn de archiefinspecteurs er al wel van overtuigd dat informatie op websites van belang is voor de ‘recht en bewijs zoekende burger’, en dus bewaard moet worden. In de wetenschap zien we zogenaamde ‘verrijkte publicaties’ – websites worden gebruikt om extra informatie te geven bij een gedrukte of digitale publicatie (zie mijn blog over The Other Josquin) .
Organisatie van webarchivering in Nederland
Maar wie gaat wat doen? Websites zijn geen boeken, geen (traditionele) archiefstukken, geen videobanden, geen fysieke museumstukken, geen wetenschappelijke artikelen. Websites lopen dwars door alle collectieprofielen heen. Ze zijn vaak een beetje van alles wat.
En dus moeten er goede afspraken gemaakt worden. Over wat er bewaard zou moeten worden en hoe, en wie wat voor zijn rekening neemt. Daar wil de NCDD een aanzet toe geven met een rondetafelbijeenkomst over webarchivering in Nederland, op 18 april a.s. Wie betrokken is bij webarchivering of daar plannen voor heeft, is welkom.
Ik wil hier benadrukken dat we het niet of nauwelijks gaan hebben over de technische aspecten van webarchivering. Dat is een thema voor een andere bijeenkomst (die ik trouwens ook best wil organiseren als daar behoefte aan is, maar dat terzijde). We willen het echt hebben over werkafspraken, wie archiveert welke websites? En wat wordt er dan gearchiveerd? Alleen een snapshot, een plaatje van de html-pagina, of ook de embedded objecten en de inhoud van de links? Hoe ver ga je daar in?
Een aantal dingen weten we. Bijvoorbeeld dat de KB al een aantal jaren een selectie van Nederlandse websites archiveert, maar dat er nog gewerkt wordt aan beschikbaarstelling (daar willen we natuurlijk meer van weten). Hoe ziet die selectie er uit en waarop is die gebaseerd? Ontslaan de activiteiten van de KB andere publieke organisaties van de plicht om te bewaren of niet? Ooit gaf een woordvoerder van het Nationaal Archief aan dat het NA websites zag als publicaties, die dus bij de KB thuis hoorden, maar voortschrijdend inzicht heeft ook daar toegeslagen. Beeld en Geluid verzamelt de programma’s van de omroepen. Maar archiveren ze ook de websites? Diverse gemeentes laten hun websites inmiddels archiveren door commerciële aanbieders (zie de hele discussie bij de LinkedIngroep Het Nieuwe DIV), maar hoe ver gaat die archivering, en is die Archiefwetwaardig? En wat doen wetenschappelijke initiatieven als bijvoorbeeld Archipol? Doen die dubbel werk ten opzichte van de KB of het NA of ligt dat anders?
En wie oh wie gaat zich ontfermen over de duurzame toegang tot Duurzame Toegang? En over de tweets over digitale duurzaamheid waar die naar verwijst? Of vallen die door de mand bij het selectieproces?
Meld je aan voor 18 april, 13.30 tot 17.00, met napraatborrel, bij de KB. Er zijn geen kosten aan verbonden, maar aanmelding is wel verplicht in verband met de zaalcapaciteit en de catering. En we verwachten van iedereen actieve deelname aan de discussie – wat doet je organisatie aan webarchivering? Of: Wat zou je organisatie willen doen, maar ontbreken je de mogelijkheden? Wat is jullie visie op hoe de taken verdeeld zouden moeten worden?
Aanmelden kan bij mij (inge.angevaare@kb.nl) – met naam, functie, organisatie en een korte beschrijving van je bemoeienis met webarchivering. Zie ook de officiële flyer op de NCDD-website.
Zie ook:
de blog van Ingmar Koch van 23 februari over het bewaren van overheidswebsites
en de reactie van Peter Waters hieronder.
1 opmerking:
Ik las je blog over webarchivering. Ik heb me daar in het verleden ook mee bezig gehouden. Er is ook een rapport verschenen http://wiki.webrichtlijnen.nl/Archivering-van-websites
Op basis van dat rapport heeft in ieder geval één leverancier een voorziening gemaakt waarmee op de voorgestelde manier de archivering is ingericht.
Binnenlandse Zaken heeft destijds besloten om de voorgestelde aanvulling op de webrichtlijnen niet door te voeren omdat zij vreesden dat dat de adoptie van de standaard zou bemoeilijken (niet voldoende bewezen in de praktijk). Misschien leuk om weer eens op te poetsen?
Peter Waters
Een reactie posten