iPRES2010(4): de politieke agenda

Op dag 2 van de iPRES stond de politiek op de agenda, de Europese politiek, met een keynote van Patricia Manson (links), Acting Director Directorate Digital Content and Cognitive Systems, Information Society and Media Directorate General – wat een mondvol. Van zo een keynote verwacht je niet echt schokkende nieuwe feiten, maar de EU is een belangrijke geldgever voor research voor duurzame toegankelijkheid. En een belangrijke authoriteit als het gaat om auteursrechtwetgeving, bijvoorbeeld. Reden genoeg om te luisteren - naar nog veel meer monden vol politiek jargon, vol strategie, beleid, EU directieven met lange nummers erachter (de missie van de club van Pat luidt ‘Making content accessible to all [dat is mooi], and fostering and exploiting multilingualism [ha, dat zijn de Fransen natuurlijk!]. Maar de hamvraag is  natuurlijk of de EU-agenda overeenkomt met de prioriteiten zoals wij die zelf ervaren, zodat wijzelf op een nieuwe ‘call for proposals’ van de commissie ook projectvoorstellen kunnen indienen die we zelf zinnig vinden. Manson noemde als prioriteit o.a. ‘scaling up’, schaalgrootte, en daar is iedereen het roerend over eens. Petabytes aan informatie kun je onmogelijk handmatig gaan controleren en bijvoorbeeld van metadata voorzien. Daar moeten geautomatiseerde workflows voor ontwikkeld worden. Ook noemde ze: nieuwe stakeholders bij digitale duurzaamheid betrekken, het bedrijfsleven bijvoorbeeld, omdat er uiteindelijk toch een markt moet ontstaan. En: de ‘research community’ rond digitale duurzaamheid beter structureren, beter organiseren. Daarvoor is het projectvoorstel APARSEN ingediend, een ‘centre of excellence’ vanuit het netwerk van de Alliance for Permanent Access to the Records of Science. Manson noemde als prioriteit ook ‘more radical or innovative approaches’ en gaf direct aan dat de EU wat teleurgesteld was over de respons op dit punt uit de laatste ‘call voor proposals’. Tja. Memento (zie vorige blog) is in de VS ontwikkeld … En misschien ook niet voor niets.Want Europese projecten zijn wel erg ingewikkeld, zo vertelde tijdens de iPRES Brian Aitken heel eerlijk. Hij was deelnemer aan de ontwikkeling van het Planets Testbed (zie blog met presentatie van Petra Helwig van 14 dec. 2009). Zoveel landen, zoveel organisaties, zoveel individuen – dan is het lastig om alle neuzen 1 kant op te krijgen, te communiceren, en om alle onderdelen goed op elkaar af te stemmen. Zeker als ‘morgen’ heel anders wordt uitgelegd dan ‘mañana’ of het equivalent in een andere taal. … Manson had het ook over continuïteit, eenmaal verkregen kennis niet verloren laten gaan, en dat is helemaal een lastig onderwerp in een projectverband met tijdelijke aanstellingen, mensen die komen en gaan. Met enige regelmaat werd tijdens de conferentie de Open Planets Foundation (OPF) als oplossing genoemd. De Open Planets Foundation is opgericht om de resultaten van het project Planets te borgen in een structurele organisatie die het vele werk onderhoudt en voortzet. Maar is de OPF sterk genoeg om al het goede werk men eraan wil uitbesteden ook echt te verzetten? Morgen maar eens aankaarten bij Executive Director Bram van der Werf, die een gastpresentatie houdt tijdens de workshop die NCDD, DPC, NDIIPP en nestor organiseren over landelijke samenwerking.