In ieder circuit lopen intelligente denkers rond, mensen die net wat verder kijken dan de meesten van ons. De organisatoren van DigCCurr nodigden enkelen van hen uit om in een sessie vrijuit te praten over wat hen bezighoudt: waar staan we, waar gaan we heen? Wat hebben we inmiddels bereikt, waar moeten we nog hard aan trekken?
Clifford Lynch: vooral eerst leren roeien met de riemen die je hebt
Clifford Lynch van de Coalition for Networked Information deelde vier zaken met zijn publiek die hem 'wakker houden':
1. Waarom zijn we er nog steeds niet in geslaagd om de noodzaak voor langetermijntoegang zo hoog op de agenda's te krijgen dat het een vanzelfsprekendheid wordt? Niet alleen financieel, maar ook politiek en juridisch? Waarom wordt bijvoorbeeld auteursrecht nog steeds veel hoger ingeschat dan het recht op toegang? -- Ik kan hier het een en ander bij bedenken, namelijk dat langetermijnzaken bijna altijd het onderspit delven, maar Lynch heeft hier een punt: we moeten het belang erin blijven hameren, steeds opnieuw.
2. De vraag hoe we voor dit alles gaan betalen wordt [in de VS? - IA] nog vaak beantwoord met allerhande 'economische modellen', men verwacht ergens nog 'market magic' [Zie bijv. het recente rapport Sustaining the Digital Investment - IA]. Maar Lynch gelooft daar niet in. Hij pleit ervoor om onszelf niet gek te maken en te accepteren dat het vooral de overheid zal zijn die voor de kosten opdraait.
3. We doen nog steeds iets fundamenteels fout bij trainingen en opleidingen: we leren mensen hoe ze de ideale situatie tot stand moeten brengen, hoe ze daarin moeten werken. Maar de werkelijkheid is meestal zo anders. Niet genoeg mensen, te weinig expertise, niet genoeg geld, enorme hoeveelheden informatie die op instellingen afkomen. Lynch gebruikte de term 'triage', ik weet niet of we die in Nederland ook kennen: prioriteren in tijden van grote rampen, kiezen, wat wel wat niet, met beperkte middelen. -- In een van mijn wandelgangengesprekken bepleitte Jaap Kamps van de UvA iets dergelijks: we hebben gereedschappen nodig die kleine instellingen zonder veel expertise kunnen helpen in elk geval het hoogstnodige in veiligheid te brengen. Praktisch, laagdrempelig, goedkoop. Ik vond dit een belangrijk punt van Lynch. Natuurlijk werken we voor 'de eeuwigheid', maar soms betekent dat praktisch NU handelen om in elk geval het belangrijkste veilig te stellen.
4. We besteden nog veel te weinig aandacht aan het veiligstellen van persoonlijke informatie - 'our personal traces are smeared across an ever changing storage cloud'. -- Helemaal waar, denk ik dan, maar help, waar te beginnen???
Donald Sawyer: checken checken en nog eens checken
Donald Sawyer is inmiddels gepensioneerd, maar heeft jarenlang voor NASA gewerkt, de organisatie die het OAIS-model ontwikkelde, en die meer dan 45 jaar ervaring heeft met duurzame opslag van de gegevens die voortkomen uit ruimtereizen. Men heeft dus al de nodige migratieslagen achter de rug. En wat opmerkelijk is: men is altijd redelijk open geweest in het delen van de ervaringen met die operaties - ook als het minder goed was gegaan. Ach, zegt Sawyer daarover, ik ben weleens teruggefloten, maar nu ik gepensioneerd ben kunnen ze me helemaal niets meer maken :-).
Sawyer vroeg aandacht voor (vooral menselijke) fouten die jarenlang in systemen kunnen liggen te slapen voordat ze zichtbaar worden omdat de zoveelste migratieslag iets moet doen met die foutieve gegevens.
Die fouten waren vaak ontstaan bij de invoer helemaal aan het begin, maar ook nogal eens tijdens periodes waarin NASA's budgetten flink gekort werden en de werkdruk dus enorm opliep. Onder zulke omstandigheden is het logisch dat medewerkers weleens een 'short cut' nemen, de regels niet 100% goed volgen, met alle gevolgen van dien.
Sawyer's adviezen? Checken checken en nog eens checken, liefst door een onafhankelijke derde partij en zoveel mogelijk automatisch. Menselijke inbreng is foutgevoelig, en die wil je dus zo veel mogelijk inperken. En zorg ervoor dat het management weet wat er kan gebeuren met belangrijke data als de werkdruk te hoog wordt opgevoerd. -- Impliciet lijkt dit te betekenen: liever minder bewaren, maar dan goed, dan alles willen bewaren, maar dan slecht, vul ik maar even in.
De derde VIP was Kevin Ashley van het Engelse University of London Computer Centre - hij gaf een lange lijst van dingen waar we aan moeten werken. Ik verwijs graag naar de powerpoint die ongetwijfeld binnenkort online komt [link volgt].
De discussie: vertrouwen en tegenstrijdigheden
In de discussie kwam het thema van vertrouwen weer bovendrijven: hoe weet ik wie ik kan vertrouwen met mijn gegevens? Enerzijds moet er dus meer werk worden verzet t.a.v. auditing en certificering, maar Kevin Ashley van University of London Computer Centre (ULCC) bepleitte ook een stukje pragmatisme: 'It would be an absolute tragedy if we lost important information simply because we did not trust each other.'
Over de noodzaak om samen te werken zei Clifford Lynch: natuurlijk willen we coordineren en samenwerken om dubbel werk te voorkomen, maar digitale duurzaamheid is op dit vlak ook tegenstrijdig: je hebt eigenlijk diverse concurrerende systemen nodig om de beste kans te hebben dat de informatie overleeft.
Foto's: boven Clifford Lynch; middenfoto's: de visiesessie was zo druk bezocht dat diverse mensen (waaronder Hans Hofman van het NA, met de handen in het haar) op de grond moesten zitten; onderaan: mijn internationale netbookstekker trok veel aandacht. De grootste uitdaging op conferenties is tegenwoordig om een plek te bemachtigen in de buurt van een stopcontact, want die batterijen halen het niet van 8.30 u tot 17.00 u. De plekken langs de wand hebben dus A-status gekregen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten