Je kunt veel van Amerikanen zeggen: dat ze soms wel erg zelfbewust zijn, dat ze luidruchtig zijn, dat ze weinig weten van de rest van de wereld, maar wat zijn ze ook ongelooflijk vriendelijk als je ze zomaar tegenkomt en enthousiast en bereid om alle kennis met je te delen als je, zoals ik, op bezoek gaat bij het Amerikaanse National Digital Information & Preservation Program. Martha Anderson (midden) en haar collega's Butch Lazorchak (r) en Abigail Potter namen vanochtend alle tijd voor me -- om hun successen te delen, maar ook om eerlijk te praten over wat haalbaar is als je je ten doel hebt gesteld een nationale strategie voor digitale duurzaamheid te ontwikkelen.
Want net als de NCDD heeft het NDIIPP zich het ambitieuze doel gesteld om een nationale strategie voor digitale duurzaamheid te ontwikkelen. Aan het begin van ons gesprek gooide ik die knuppel maar direct in het hoenderhok, waarop Martha met een brede glimlach antwoordde: "Wel, er is niks mis met het stellen van hoge doelen." Aan het eind van het gesprek concludeerde Martha: "We hebben na vijf jaar de infrastructuur gebouwd voor samenwerken; de volgende uitdaging is om die te mobiliseren om de infrastructuur voor digitale duurzaamheid te bouwen." In de visie van Martha zal dat geen mega-systeem zijn maar een netwerk van samenwerkingsverbanden die vooral rond de content gegroepeerd zijn. Want daar bestaan vaak al samenwerkingsverbanden waarop je kunt voortborduren. Dat is dan ook de aanpak van het NDIIPP: contact maken met netwerken die duidelijke inhoudelijke raakvlakken hebben en hen op weg helpen om de digitale duurzaamheid te organiseren. Oftewel, zoals Butch zei: "We light fires all over the place, and hope that they keep burning."
Geld is niet alles
Het NDIIPP is ooit gestart met een projectbudget van M$100. Dat helpt natuurlijk enorm bij het bouwen van een netwerk en het stimuleren van samenwerkingsvormen. Maar het was niet alles, zo benadrukte Martha. Sterker nog, toen het budget later werd gehalveerd door het Congres, was dat niet eens een erg groot probleem. Belangrijker was het voor Martha om structurele financiering voor het bureau van NDIIPP zelf voor elkaar te krijgen, hetgeen vorig jaar lukte. Je moet een kern van mensen hebben die je structureel kunt betalen om het probleem steeds weer op de agenda te zetten, om mensen bij elkaar te brengen, discussies te faciliteren, en hier en daar met een geldelijke impuls die samenwerking te helpen bouwen. Maar belangrijker dan geld is de rol van het NDIIPP (en de Library of Congress) als leider van het debat. Die rol is de LoC door het Congres ook met nadruk toebedeeld. De LoC en NDIIPP werken als catalysator. Dat kan met name belangrijk zijn als de vele belanghebbenden elkaar moeten gaan vertrouwen om effectief te kunnen samenwerken. Vertrouwen ontstaat niet zomaar, dat kost veel tijd, zo vertelde Martha.
En die nationale strategie? Nu, na vijf jaar, werkt Abigail aan het eerste visiedocument voor een nationale strategie.
Tot zover de eerste indruk vanaf het vliegveld.
Foto's (IA): het NDIIPP team, vlnr Abigail Potter, Martha Anderson en Butch Lazorchak; daaronder: Hoewel NDIIPP zetelt in het strakke Madison gebouw (zie linkerkolom), kreeg ik ook even het Jefferson Building van de Library of Congres te zien - zo "opulent" gebouwd om indruk te maken op de Europeanen, maar duidelijk van later datum dan de Europese paleizen, want een van de engeltjes bij de ingang heeft een telefoon in de hand; derde foto: de leeszaal voor de Members of Congress zelf, verboden terrein, natuurlijk, voor gewone stervelingen :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten