Henry Lowood van Stanford University presenteerde het project dat hij heeft opgezet om virtuele werelden als Second Life te archiveren. Zo'n project roept interessante vragen op: hoe echt is een virtuele wereld? Wat zegt zo'n wereld over onze cultuur? En wat moet je bewaren om er later iets over te weten te komen? De software is niet genoeg, je hebt ook allerhande data nodig over wat spelers van games gedaan hebben.
Aardige quote: "het eind van de wereld wordt geen big bang, maar een simpele "network error; server has shut down." En dan is alles foetsie ...
Aan de andere kant roept Henry's lezing bij mij de vraag op of we nu echt niet te ver gaan in onze bewaardrift. Moeten we echt alles bewaren? Wat levert dat alles later op?
En ja, terug naar Martha Anderson: die massa, die complexiteit, we zullen nog heel wat werk moeten verzetten voordat we daar vat op krijgen!
Live uit SF waar (buiten) de zon welig schijnt, de pelikanen in de baai duiken om vis te happen en aanwaaiende zeehonden bijna een plaag worden op Fisherman's Wharf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten